- мисбор
- [مسبار]кит1. тиб. мили оҳанӣ, ки ба ҷароҳат мехаланд, то чи қадар чуқур будани онро фаҳманд; пилтапахта ё порчаи матоъ, ки ба даруни ҷароҳат мегузоранд2. нав. асбоб барои таҳқиқи узвҳои дарунӣ ва тоза кардани меъдаи одам, зонд
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
